‘Met een beetje hulp van vrienden’
Vier jaar woont Farzana nu in Nederland en in die vier jaar is er veel veranderd. Op dit moment straalt ze. De wereld ligt voor haar open, ze is gelukkig met haar man, haar zoontje Raeef en de mensen om haar heen. Ja ze heeft veel bereikt, geeft ze verlegen toe, maar dat lukte alleen omdat zoveel mensen haar gesteund hebben.
‘Mijn eerste jaar in Nederland vond ik erg moeilijk’, vertelt Farzana. Ze spreekt goed Nederlands en alleen aan haar uitspraak hoor je dat het nog niet vanzelf gaat. ‘Ik kwam 4 februari 2014 aan, na een lange reis vanuit Bangladesh. Ik was acht maanden zwanger en ging bij mijn man in zijn appartement wonen. Ik kreeg er geen contact met andere bewoners, mijn man werkte en ik zat met een baby thuis. Ik was bang en eenzaam: ik miste mijn familie en kende bijna niemand in Nijmegen. Langzaam kreeg ik het gevoel dat ik nooit zou leren hoe ik in Nederland moest leven. Ik zag vrouwen fietsen met een kinderstoeltje voorop en dacht dat lukt me nooit. Toch ben ik gaan oefenen. En op een gegeven moment kon ik het wel. Dat was zo’n belangrijke les.’